გ ო გ ი ტ ა! გო - გი - ტა! გოგიტა!

რა მოხდა მოკვდა? 


ტრაგედია უგმიროდო...


ყველა ბავშვი ყველას ბავშვია...


ბავშვები კვდებიან შიმშილითო...


სიცოცხლე უდრის ქულას?

...გოგიტასთვის ამას აზრი აქვს?
...როცა შიოდა მაშინ გვესმოდა მისი ტირილი?
...აუცილებლად უნდა დაღუპულიყო, რომ სხვა ბავშვების ტირილიც გაგვეგო?
...ან კი ეხლა გვესმის სხვა პატარების ტირილი?

ასე მოგვდის ლაზღანდარებს, პირველი გასაუბრებისას!

იფიქრე და იმოქმედე!

ორიოდე დღის წინ გასაუბრებაზე გახლდით იუსტიციის სამინისტროში, "სსიპ დანაშაულის პრევენციისა და ინოვაციური პროგრამების განვითარების ცენტრის" მიერ გამოცხადებული უმცროსი სოციალური მუშაკის ვაკანსიის დასაკავებლად.

  გასაუბრება ვერ გავიარე...

  თუმცა, იცოცხლე გამოცდილებად ღირდა...

  იქნებ, ჩემი ბლოგის მკითხველებსაც გამოგადგეთ, ჩემი გმირობა-ვაჟკაცობის ამბავი:)თუარადა მე მაინც მექნება პირად ჩანაწერად, რომელსაც ყოველთვის გადავიკითხავ სანამ რაიმეს გადავწყვეტ.

 გასაუბრებაზე ბევრჯერ ვყოფილვარ და არც არასდროს დავბნეულვარ,მიუხედავად იმისა,რომ ზოგადი დაბნეულობა მახასიათებს, განსაკუთრებით როცა სომატური რეაქციები მიაქტიურდება და ჩემი ლოყები "თურაშაულის ვაშლს" ემსგავსება:დ...მაგრამ ამ შემთხვევაში
 სრულიად სხვაგვარად მოხდა, ალბათ იმიტომაც, რომ საქმე არა რომელიმე პროექტს, არამედ პირველ სამსახურს ეხებოდა!

like- ომი, ანუ როგორ გავხდი "არაპატიოსანი" კონკურსანტი

   ჩემთვის ჭკუის სასწავლებელი გამოცდილება მივიღე ამ ორიოდე დღის წინ და მინდა თქვენც გაგიზიაროთ. საქმე "მოწონებების" ე.წ "ლაიქების" ომში მონაწილეობას ეხება, რომელსაც ფართოდ "აწარმოებენ", როგორც ფეისბუქის მომხმარებელი სხვადასხვა ორგანიზაციები, ისე ერთი რომელიმე კონკურსის - ჩემსავით მონდომებული კონკურსანტები:)
  საერთოდ არაფორმალური განათლება მიყვარს, კონკურსები კი მეტ-ნაკლებად. ბავშვობიდან უიღბლო ვარ ამ სფეროში , მაგრამ გულს არ ვიტეხ:) ჩემი ძმა სულ დამცინის, რაც შენ სერთიფიკათები გაქვს, მაგრამ რათ გინდაო (პრიზებს არქონას გულისხმობს).  ჯერ იყო და 10 წლისამ სახვითი ხელოვნების კონკურსში პირველი ადგილი ავიღე (მაშინ რუსთავის სამხატვრო სკოლაში ვსწავლობდი) და საზეიმოდ გადმომცეს CD ფლეიერი, რომელიც 2000-იანების დასაწყისში "მაგარ რამედ" ითვლებოდა. თქვენც არ მომიკვდეთ  ამ ფლეიერმა "ლექს-სენის სიმღერები"(მაშინ ესეც ჩემი მუსიკალური გემოვნების ნაწილი იყო:დ) ისე დაუკრა...ისე დაუკრაა... ბევრი არც  ვუწვალებივარ, და ამ  გამარჯვებით აჟიტირებულ ბავშვს თავიდანვე მაგრძნობინა, ისე ვარ გაფუჭებული, მარტო შენი პატარა ძმის დაშლა-აწყობის ფანტაზიების რეალიზებისთვის გამოვდგებიო :D(ბავშვობის ტრავმაცაა ეს ფაქტი მგონი:D) ასეც მოხდა იკამ დაშალა!  მაგრამ ეს იყო ძველად, როცა ჟიური ჟიურობდა (მართალია გაფუჭებულ პრიზებს არიგებდა მაგრამ მაინც :D ) და არ არსებობდა ფეისბუქი:)
  გავიდა ხანი...
  და შეიქმნა ფეისბუქი...

"გასოციალურებული"მედია, პირველი თუ მეოთხე ხელისუფალი?

მედია, რომ  მეოთხე ხელისუფლების ტიტულს "სამაგალითოდ" ატარებს ამაზე  ერთხმად ვთანხმდებით. მართალია დღემდე დანარჩენი სამი ხელისუფლება (საკანონმდებლო, აღმასრულებელი და სასამართლო) ან ცუდი იყო ანაც ცუდზე ცუდი, მაგრამ ამ სახელისუფლებო ფონის მიუხედავად, მედიას ნამდვილად აქვს შანსი იყოს კარგი. რა შეიძლება იყოს ამ სიკარგის მაჩვენებლი? თუ არა ნათლად გამოხატული  თავისუფალი, დამოუკიდებელი, მიუკერძოებელი და ანგარიშვალდებული საქმიანობა საკუთარი მომხმარებლის - საზოგადოების წინაშე. ქართული მედიის ავკარგიანობაზე ბევრი თქმულა და დაწერილა, უწყვეტ რეჟიმში მიდის მსჯელობა, თუმცა მისი დამოუკიდებლობისა და დაუბალანსებლობის საკითხი კვლავ აქტუალური  რჩება.

ეს საკმაოდ რთული და ჩახლართული თემებია და  ჩემი მიზანიც არაა მათზე წერა, უბრალოდ მაქვს საკუთარი აზრი, მაგრამ არა კომპეტენცია . ჩემი "სამიზნე" უფრო ე.წ "გასოციალურებული" მედიაა, ანუ მედია რომელიც სოციალურად დაუცველი და სიღატაკის ქვეშ მყოფი მოქალაქეების ყოფას აშუქებს. 

სოციალურად დაუცველებს, გაჭირვებამ  გასული კვირეების განმავლობაშიც აიძულა გააქტიურებულიყვნენ, მაგრამ რეაქცია არაერთგვაროვანი იყო - ზოგმა მიიღო დახმარება ,ზოგმა არა, ზოგს თანაუგრძნო ხალხმა და ხელისუფლებამ ზოგს არა. ესეც შერჩევითი გახდა, ისე როგორც სხვა ყველაფერი...