უმწეობა უპირველეს ყოვლისა,
უმწეობა მოგვცეს ჩვენ დღეს!"
ზოგადად, თუკი რამეს დავუინტერესებივარ უკანასკნელი ოთხი წლის განმავლობაში სოციალური პოლიტიკის საკითხები იყო. მითუმეტეს, ჩემი მომავალი პროფესია(სოციალური მუშაობა) პირდაპირ ებმის შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის საკითხებს, მაგრამ ამ კვლევა-ჩხრეკა-ძიებაში გაუმართავი კანონმდებლობის, "ინფორმაციისგან დაცლილი ვებ-გვერდების", სწრაფადცვლადი მინისტრების, ფიქტიურ პრიორიტეტებად აღიარებული სოციალური საკითხების, უაზრო ბიუროკრატიითა და "ურესურსობით", "უსერვისობით" გატანჯული ხალხის მეტი არა მინახავს რა.
მე, რომ სოციალური სფეროს პრობლემებზე გავაგრძელო ლაპარაკი, ამჟამად ეს არამომგებიანია :) უფრო მომგებიანი ქართულ პოლიტიკაზე "მსჯელობაა"( მსაჯულნიც უხვად გვყავს ქვეყანაში, თითქმის 3 მილიონი- ბავშვების გარდა, თუმცა ფაქტებით დასტურდება, რომ მათ სივრცეშიც შეაღწია "ბიძინა-მიშას ვირუსმა"), რომელმაც ხალხი დაივიწყა და დემოკრატიის აკვნის ნაცვლად, გაურკვეველი აკვანი დაარწია.
ასეა თუ ისე, 3 დღეში "ჩვენი" პრეზიდენტის არჩევნებია.
ყველას თვალები საარჩევნო უბნებზეა მიმართული და ყველა შედეგებს ელის.
რა უნდა ვთქვა ახალი, ისიც წინასწარ სამი დღით ადრე? რათქმაუნდა, ვერაფერი. უბრალოდ თავს უფლებას ვაძლევ ჩემი შინაგანი მოუსვენრობის ამბები, აქ ჩემს სუბიექტურ სივრცეში, გულწრფელად გაგიზიაროთ.
