პოსტი, რომელსაც ახლა თქვენ კითხულობთ რელიგიას უკავშირდება, უფრო სწორედ ჩემი თვალით დანახულ "ქართველ მორწმუნეებს" და ნაწილობრივ "ქართულ რელიგიურ ცნობიერებას". უკვე დიდი ხანია ვფიქრობ ამ თემაზე დავწერო, არვიცი ის განსაკუთრებით ჩემ გარშემოა აქტუალური თუ უბრალოდ მე ვლაპარაკობ ხშირად მასზე, მაგრამ მაინც მგონია, რომ დღევანდელი მდგომარეობით, ქართულ სოციუმში ძალიან საინტერესო "რწმენებთან" და "რელიგიურ შეხედულებებთან" გვაქვს საქმე. პოსტში გამოთქმული შეხედულებები არანაირად არ ისახავს მიზნად ვინმეს რელიგიური გრძნობების და შეხედულებების შეურაცხყოფას.არ ეყრდნობა არანაირ კვლევას, არამედ პირად მოსაზრებებს და გამოცდილებას.
რელიგიის დეფინიციის გახსენებით, ჩემი და თქვენი აზროვნების პროცესი გარკვეული მიმართულებით წარიმართება... რელიგია ეს არის განსაკუთრებულ შეხედულებათა სისტემა(რელიგიური ცნობიერება), მოქმედებათა(რელიგიური კულტი) და შესაბამის დაწესებულებათა (რელიგიური ორგანიზაციები) ერთობლიობა,რომელიც დაკავშირებულია ზებუნებრივის რწმენასთან.(უფრო ვრცლად პროფესორ ოთარ გაბიძაშვილის წიგნი,რელიგიათმცოდნეობა, თბ,2002).
ზოგადად რელიგიის ფუნქციებსა და დანიშნულებაზე ძალიან ბევრის თქმა შეიძლება როგორც სხვადასხვა მეცნიერების ისე სხვადასხვა რელიგიის გადმოსახედიდან.თუმცა მე მაინც განსაკუთრებით ხაზს გავუსვამდი,რომ რელიგია უნდა ასაზრისიანებდეს და აწესრიგებდეს ადამიანთა ცხოვრებას, უნდა იყოს განსაკუთრებული სოციალური ფუნქციების მატარებელი ინსტიტუტი და ამასთანავე (ყველანაირი დაპირისპირების თავიდან ასაცილებლად) თითოეული ადამიანის"პირადი საქმე"(ამ უკანასკნელის ამგვარად აღქმა, ვგონებ, რომ გვიჭირს ქართველობას!).ზოგადად არ მხიბლავს კლასიფიკაციები და ადამიანთა გარკვეულ კატეგორიებში გაერთიანება, თუმცა დღევანდელ ქართველ მართლმადიდებელ ქრისტიან მორწმუნეებს, მაინც მივაკუთვნებდი გარკვეულ კატეგორიებს ( ეს დაყოფა პირობითია და, რა თქმა უნდა არასრული) :
