Wednesday, October 23, 2013

პრობლემასთან ბრძოლა, ადამიანთან ბრძოლის ნაცვლად!


XXI საუკუნეა, ინდივიდებისა და ინდივიდუალიზმის საუკუნე.
 წესით კაცობრიობამ დაგროვილი ცოდნა და გამოცდილება, სირთულეებთან  საბრძოლველად უნდა გამოიყენოის, მაგრამ ამის  სანაცვლოდ ჩვენ ერთმანეთთან - ადამიანებთან,  ბრძოლა დავიწყეთ.            
ოსკარ უაილდი: იყავი ის ვინც ხარ!
"პიროვნებები მოვნათლეთ სირთულედ."
ადამიანთა სოციალური როლებისა და ცხოვრებისადმი შეხედულებებიდან ბევრი მოძველდა, მათ შორის ის უპირველესად, რომ ადამიანი მხოლოდ კაცია ან მხოლოდ ქალი, ან მხოლოდ მონარქი ან მხოლოდ პრეზიდენტი, ან მხოლოდ დიასახლისი ან მხოლოდ "საქმიანი ქალი", ან მხოლოდ "ნარკომანი" ან მხოლოდ "შიდსით ინფიცირებული" და ა.შ დაუსრულებლად, თუმცა სოციუმის გამრავალფეროვნების კვალდაკვალ, წინ წამოვიდა ისეთი სოციალური პრობლემები , სადაც  უნივერსალურ ღირებულებებს ფეხის მოკიდება უჭირს, ხოლო პიროვნებათშორის ურთიერთობებში  სტიგმამ და სტერეოტიპებმა არაჯანსაღი ფონი შექმნეს.  ადამიანს თავისი პიროვნული ბუნების, სოციალური კაპიტალისა თუ მენტალური შესაძლებლობებისდა მიუხედავად,  ან მხოლოდ ცოლის, ან მხოლოდ პრეზიდენტის, ან მხოლოდ "შიდსით ინფიცირებულის", ან მხოლოდ "ნარკომანის" იარლიყი მიეკერება, ან პირიქით...
 ცადეთ ადამიანისთვის ფიზიკური ფორმის შეცვლა, ან მისი ქცევის ფორმირება  და ადვილად გამოგივათ. მაგრამ საუკეთესო გამოსავალი ფიზიკური ფორმის, ქცევისა და გამოხატული განწყობების,  მენტალურ დონეზე ცვლილებაა, რაც აუცილებლად იძლევა გრძელვადიან, პოზიტიურ შედეგებს.
სტიგმა და სტერეოტოპები ვახსენეთ და  იმის აღნიშვნა დაგვავაიწყდა, რომ სწორედ ეს მანკიერი პრაქტიკაა თანამედროვე მსოფლიოს, როგორც პიროვნებათა ისე  ჯგუფების  გამოწვევა და მათ იმდენად მრავალფეროვანი ხასიათი მიიღეს, რომ გზის გაკვალვა, სწორი დამოკიდებულებებისა და შეხედულებების ფორმირება  ყველაზე რთულ საქმედ იქცა.  ხშირია, როდესაც სახელმწიფო პოლიტიკა და  კანონმდებლობაც კი  ვერ გამოდის საზოგადოებრივი სტიგმისა და სტერეოტიპების ტყვეობიდან და ამათუიმ სოციალური ჯგუფებისადმი გატარებულ რეპრესიულ პოლიტიკას "უმრავლესობის ინტერესებით","უალტერნატივო გადაწყვეტილების" ან "სახელმწიფო ინტერესებით"  ამართლებს.  რეალურად  ეს მიზეზები ნიღაბია, ან ნიღბები, რომლის უკანაც სუსტად განვითარებული სტრუქტურა, არაპროფესიონალიზმი ან უბრალოდ, პოლიტიკური ნების არქონა იმალება.
ალბათ ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი ზოგადი მიზეზია, იმ  კონკრეტული პრობლემების  ხელშემწყობი რაც წამალდამოკიდებულ ადამიანებს აწუხებთ დღეს საქართველოში.