საერთოდ არაფორმალური განათლება მიყვარს, კონკურსები კი მეტ-ნაკლებად. ბავშვობიდან უიღბლო ვარ ამ სფეროში , მაგრამ გულს არ ვიტეხ:) ჩემი ძმა სულ დამცინის, რაც შენ სერთიფიკათები გაქვს, მაგრამ რათ გინდაო (პრიზებს არქონას გულისხმობს). ჯერ იყო და 10 წლისამ სახვითი ხელოვნების კონკურსში პირველი ადგილი ავიღე (მაშინ რუსთავის სამხატვრო სკოლაში ვსწავლობდი) და საზეიმოდ გადმომცეს CD ფლეიერი, რომელიც 2000-იანების დასაწყისში "მაგარ რამედ" ითვლებოდა. თქვენც არ მომიკვდეთ ამ ფლეიერმა "ლექს-სენის სიმღერები"(მაშინ ესეც ჩემი მუსიკალური გემოვნების ნაწილი იყო:დ) ისე დაუკრა...ისე დაუკრაა... ბევრი არც ვუწვალებივარ, და ამ გამარჯვებით აჟიტირებულ ბავშვს თავიდანვე მაგრძნობინა, ისე ვარ გაფუჭებული, მარტო შენი პატარა ძმის დაშლა-აწყობის ფანტაზიების რეალიზებისთვის გამოვდგებიო :D(ბავშვობის ტრავმაცაა ეს ფაქტი მგონი:D) ასეც მოხდა იკამ დაშალა! მაგრამ ეს იყო ძველად, როცა ჟიური ჟიურობდა (მართალია გაფუჭებულ პრიზებს არიგებდა მაგრამ მაინც :D ) და არ არსებობდა ფეისბუქი:)
გავიდა ხანი...
და შეიქმნა ფეისბუქი...
